Isabel Alonso traballou para este proxecto sobre os límites que separan a nosa parte máis externa, o noso xeito de amosarnos, de relacionarnos, de percibir o mundo que nos rodea e de ser percibidos a un tempo. A parte que amosamos ou desexamos mostrar de nos mesmos, fronte ao “eu” interno, como somos ou como realmente nos sentimos, os nosos medos, as nosas inseguridades, desexos, paixóns ou obsesións, e como estes dous mundos están influídos en ambos sentidos, facendo que a nosa personalidade e a nosa conduta se vexa modificada por eses axentes externos sociais, ambientais, vivencias personais, et.
Tomou como referencia o punto de partida das coñecidas manchas do test de Rorscharch, creado no 1921, e que se emprega principalmente para avaliar a personalidade. Manchas que se caracterizan pola súa ambigüidade e a súa simetría bilateral, creando manchas moi suxerinte que dan lugar a distintas interpretacións.
